Κρίση πανικού - Αφύπνιση ή τιμωρία;

  Στις μέρες μας ακούμε πολύ κόσμο να μιλάει για κρίσεις πανικού, που μπορεί να βίωσε ή βιώνει. Τα συμπτώματα ποικίλουν, αλλά ένα παραμένει ίδιο σε όλους, ο φόβος του θανάτου.

  Κι όμως κανείς δεν αναρωτήθηκε, αν άλλοι πιο μικροί καθημερινοί θάνατοι ίσως είναι πιο οδυνηροί από τον ίδιο τον θάνατο. Κι ενώ πιστεύεις πως η ζωή σου κυλά φυσιολογικά εσύ πεθαίνεις. Πεθαίνεις μέσα σε ένα δυσλειτουργικό, ακόμα και κακοποιητικό γάμο, πεθαίνεις μέσα σε μια αέναη άρνηση απογαλακτισμού, πεθαίνεις μέσα σε όνειρα και στόχους που έμειναν κλεισμένα σε ένα ερμάριο του νου, πεθαίνεις γιατί δε μιλάς. Δε μιλάς σε εσένα για το τι χρειάζεσαι. Κι έτσι ό,τι δε λέει το στόμα το λέει κάποια στιγμή το σώμα. Αντιδρά αιφνίδια μέσα από αυτόν τον απρόσκλητο επισκέπτη, την κρίση πανικού, που προσπαθεί να σε αφυπνίσει. Να σε βγάλει από τον λήθαργο και να αλλάξεις ό,τι σε πεθαίνει.

  Δεν είναι τιμωρία να μην μπορείς να ανασάνεις, δεν είναι τιμωρία να νιώθεις την καρδιά σου να χτυπά σαν τρελή, δεν είναι τιμωρία να μη σου φτάνει το οξυγόνο, όπως πιστεύεις.

  Τιμωρία είναι να μένεις αγκιστρωμένος σε σαθρές επιλογές, που κατακερματίζουν την αυτοαξία σου και δε σου επιτρέπουν να ζήσεις!

  Ας δούμε λοιπόν αυτήν τη δύσκολη, την αφόρητη κατάσταση ως μια δίοδο για να ιχνηλατήσουμε τον εαυτό μας και να ανακαλύψουμε τις απαντήσεις πίσω από τα γιατί, που δεν τολμήσαμε ποτέ να μας θέσουμε. Γιατί παραμένω σε έναν γάμο που δεν είμαι ευτυχισμένος-η; Γιατί συνεχίζω να εργάζομαι σε μια δουλειά που δε με ικανοποιεί; Γιατί ζω ακόμα κάτω από την ίδια στέγη με τους γονείς μου; Γιατί πιστεύω πως δεν έχω καταφέρει τίποτα στη ζωή μου και την άφησα να φύγει μέσα από τα χέρια μου; Γιατί ζηλεύω τους άλλους για τα επιτεύγματά τους; Γιατί έχω τόσο θυμό ;Γιατί δε με αγαπώ;

  Η κρίση πανικού δεν είναι απειλητική για τη ζωή, ωστόσο μπορεί να επηρεάσει την ποιότητά της. Η κατανόηση της πηγής άγχους και στρες που πυροδότησε την εμφάνιση της κρίσης, αποτελεί και την εσωτερική αφύπνιση με μοναδικό σκοπό να απαλλαγούμε από αυτή την αυτοτιμωρία.

  Ας στρέψουμε τον εαυτό μας στον καθρέφτη και ας εκφέρουμε τη λυτρωτική φράση.

«Μίλησέ μου»!

Νίκα Χαρά

Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας (Πιστοποιημένο μέλος της Ελληνικής Εταιρείας – Συμβουλευτικής και της European Association For Counselling) – Συγγραφέας (Μέλος της Ένωσης Λογοτεχνών Βορείου Ελλάδος)